Voorzieningen in de praktijk

Voorzieningen zijn slechts aftrekbaar mits ze worden geboekt om het hoofd te bieden aan scherp omschreven verliezen of kosten, die volgens de aan de gang zijnde gebeurtenissen waarschijnlijk zijn. 

In dit seminarie wordt dieper ingegaan op de beginselen m.b.t. voorzieningen voor risico's en kosten. Vermits het fiscaal recht het boekhoudrecht volgt, behoudens uitdrukkelijke afwijking, wordt aangevat met een kort overzicht van de boekhoudkundige principes en regels op dit gebied. Daarna wordt dieper ingegaan op de bijkomende voorwaarde van art. 194 WIB92, die sinds aj. 2019 binnen de vennootschapsbelasting werd toegevoegd en het bestaan van wettelijke, reglementaire of contractuele verplichtingen heeft verstrengd. 

Een recent vonnis betreffende een voorziening voor collectief ontslag vormt het uitgangspunt om te illustreren hoe restrictief de fiscus deze bijkomende voorwaarde interpreteert. Met deze restrictieve aanpak lijkt de fiscus niet altijd op dezelfde golflengte te zitten als de Rulingdienst.

Ook andere belanghebbende rechtspraak die onlangs in de fiscale schijnwerpers stond, komt in het seminarie aan bod. Denken we maar aan de aanvullende voorziening leven die door levensverzekeraars moet worden aangelegd (de knipperlichtreserve) die volgens het Hof van Cassatie als fiscaal vrijgestelde voorziening kan behandeld worden. 

In het seminarie wordt een overzicht gegeven van voorzieningen die wel/niet aftrekbaar zijn. Een aantal veel voorkomende voorzieningen worden fiscaal doorgelicht, zoals voorzieningen voor pensioenen, belastingen, schadeclaims, jubilea en reorganisaties. Er wordt bekeken wat vandaag nog mogelijk is en hoe het risico op latere betwistingen met de fiscus zo laag mogelijk gehouden wordt.

Tot slot wordt ook ingegaan op de fiscale vrijstelling ten aanzien van de uitzonderlijke opbrengst die een onderneming in moeilijkheden realiseert wanneer haar schuld wordt verminderd in het kader van een gerechtelijke reorganisatie op basis van de Europese insolventierichtlijn die vanaf 1 september 2023 werd omgezet in een Belgische context (art. 48/1 WIB92).